تو نیستی که ببینی 
 چگونه عطر تو در عمق لحظه ها جاری است 
 چگونه عکس تو در برق شیشه ها پیداست 
چگونه جای تو در جان زندگی سبز است 
هنوز پنجره باز است 
تو از بلندی ایوان به باغ می نگری 
درخت ها و چمن ها و شمعدانی ها 
به آن ترنم شیرین به آن تبسم مهر 
به آن نگاه پر از آفتاب می نگرند 
تمام گنجشکان
که درنبودن تو 
 مرا به باد ملامت گرفته اند 
ترا به نام صدا می کنند 
هنوز نقش ترا از فراز گنبد کاج 
کنار باغچه 
زیر درخت ها لب حوض 
درون اینه پاک آب می نگرند 
تو نیستی که ببینی چگونه پیچیده است 
طنین شعر تو نگاه تو درترانه من 
تو نیستی که بیبنی چگونه می گردد 
 نسیم روح تو در باغ بی جوانه من 
چه نیمه شب ها کز پاره های ابر سپید 
به روی لوح سپهر 
ترا چنانکه دلم خواسته است ساخته ام 
چه نیمه شب ها وقتی که ابر بازیگر 
هزار چهره به هر لحظه می کند تصویر 
به چشم همزدنی 
میان آن همه صورت ترا شناخته ام 
به خواب می ماند 
تنها به خواب می ماند 
 چراغ اینه دیوار بی تو غمگینند 
تو نیستی که ببینی 
 چگونه با دیوار 
به مهربانی یک دوست از تو می گویم 
تو نیستی که ببینی چگونه از دیوار 
 جواب می شنوم 
تو نیستی که ببینی چگونه دور از تو 
به روی هرچه در این خانه ست 
غبار سربی اندوه بال گسترده است 
 تو نیستی که ببینی دل رمیده من 
بجز تو یاد همه چیز را رها کرده است 
غروب های غریب 
 در این رواق نیاز 
پرنده ساکت و غمگین 
ستاره بیمار است 
دو چشم خسته من 
 در این امید عبث 
دو شمع سوخته جان همیشه بیدار است 
تو نیستی که ببینی...

فریدون مشیری

نظرات شما عزیزان:

رامین

ساعت9:23---21 دی 1391

.باد بود
و ابر بود
و باران بود
و دستان تو که نفس ها را محکم گرفته بود
آه بود
و اشک بود
... و شعر بود
و نگاهت که روزگارم را دیوانه می کرد
این واژه ها که می ریزند بر تنت
و این خنده ها که می شکفند بر پیرهنت
بوی باران می دهند
و طعم اشک
و خاطرات زنی که خواستنش آغوشت را شعله ور کرد...

bahar

ساعت17:24---19 دی 1391

[وب سایت]

zibast

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: